KRITICISME: Civil War is een liefdesbrief aan de journalistiek en de democratie, op de juiste tijd en plaats

Que a A24 het is uitgegroeid van een onafhankelijk productiebedrijf, zoals elke goede cinefiel weet. De kwaliteit van de door de studio geproduceerde films is onweerlegbaar. En voor nu, april, de A24 breng Burgeroorlog (Burgeroorlog), film duurste in de studio – die 50 miljoen dollar kost – en met de grootste debuut van de producent in de bioscopen – registreert in zijn eerste weekend in de VS tussen de 15 en 20 miljoen dollar – met a supergekwalificeerde cast, ook al is het heel willekeurig.

Kirsten Dunst (Mary Jane uit de trilogie Spider-Man door Sam Raimi), de Braziliaan Wagner Moura (Narcos), Jesse Plemons (Breaking Bad), Cailee Spaeny (Priscilla), Nick offerman (De laatste van ons) En Stephen Henderson (Duin: deel twee) vormen de cast van de fictiefilm, maar niet die fantasie, die controverse en positieve nieuwsgierigheid in de filmwereld veroorzaakte.

Gepland om in de bioscoop te verschijnen donderdag (18)Door Diamant filmseen showmetech heb de film vooraf gezien en haalt de recensie er uit Burgeroorlog hieronder geen spoilers voor jou.

Verhaal en personages

Stel je een Verenigde Staten voor waarvan de president, als reactie op het niet verkrijgen van verplichte steun uit Californië, Florida en Texas, beslist ontbind de Amerikaanse grondwet en de staten uiteendrijven, waarbij het leger wordt gebruikt tegen de onderdrukkende ‘nep-Amerikanen’, ondanks alle militaire macht van een land van de ‘eerste wereld’. Raketten, geweren, granaten, tanks... een gebroken land dat blijk geeft van conformiteit en normaliteit te midden van zijn eigen ondergang en barbaarsheid. Het perceel van Burgeroorlog, onder de ogen van de regisseur en scenarioschrijver Alex Garland (Ex Machina), zou het een zeer creatieve en out-of-the-box film zijn als de harde realiteit buiten het scherm er niet was.

Ook al is de hele sfeer van Burgeroorlog het conflict tussen staten omringt, is wat de film dicteert een ander verhaal. Het verhaal zelf draait om a team van fotojournalisten, wiens missie het is om duizenden kilometers naar de Amerikaanse hoofdstad te reizen om de president te interviewen, die vanwege de oorlogssituatie zijn dagen geteld heeft.

Nu een land in oorlog is, maakt het team een ​​actie road trip – autorit – naar de bestemming, over verlaten wegen, verlamd en vol hinderlagen, en als gevolg daarvan onschuldige burgers tegenkomen die gewoon hun leven normaal willen leiden tegenover anderen die de onzekerheid van oorlog gebruiken om ruimtes en mensen te dicteren zoals jij dat nodig acht.

Kirsten Dunst is de ervaren en beroemde fotojournalist Lee, met een briljante carrière die haar bitterheid en hopeloosheid tegenover de mensheid heeft gekost. Wagner Moura is de charismatische en adrenalineverslaafde van de catastrofeverslaggeving Joe, een verslaggever die lang met Lee heeft samengewerkt om de burgeroorlog te verslaan.

Als ondersteunende teamleden, de jongeren Cailee Spaeny is Jesse, een 23-jarig meisje dat Lee's nalatenschap bewondert en in dezelfde voetsporen wil treden, zelfstandig gaat fotograferen en vervolgens door Joe voor het team wordt gerekruteerd - zelfs tegen de wensen van het personage van Kirsten Dunst in; en doorgewinterde New York Times-journalist Sammy (gespeeld door Stephen Henderson), die aanvankelijk niet bij het team wilde komen omdat hij dacht dat het een ‘suïcidale’ actie was, maar uiteindelijk door Lee werd overgegeven. Nick offerman speelt de president.

Aandrijvingen

Het trio Kirsten Dunst, Wagner Moura e Cailee Spaeny draagt ​​de film eenvoudigweg op haar rug. De acteurs hebben een geweldige chemie samen en hun individuele optredens brachten meer gewicht, natuurlijkheid en levendigheid aan de film, elk op hun eigen manier. Terwijl Kirsten de emotionele naweeën van een oorlog symboliseerde, met zware blikken van uitputting, vertegenwoordigde Wagner ongeloof vermomd als opwinding, angst vermomd als goed humeur, en Cailee hoefde, vanwege haar gebrek aan gevoel voor oorlog, haar alleen maar fotografische en de wens om iets relevants bij te dragen.

In feite is Cailee's verandering in standpunt erg triest en interessant, omdat meer traumatische (en veel voorkomende) gebeurtenissen uit de oorlog een impact hebben op het team. De actrice was het hart van Burgeroorlog en een heel cool apparaat was zijn contrasterende uiterlijk.

Er zijn echter twee acteurs die de echte waren hoogtepunten: Jesse Plemons e Wagner Moura. De Braziliaan gearresteerd alle komische scènes de Burgeroorlog en daar hij daar niet tevreden mee was, speelde hij in de meest dramatische scène van de film, waarmee hij zijn veelzijdigheid liet zien. Al Plemons voerde het beste toneelwerk uit zijn carrière uit, waarmee hij zijn sadistische kant naar voren brengt en de meest zenuwslopende scène in de film neerzet.

Het collectief oefende kracht uit Burgeroorlog, wat mij niet zou verbazen, een herinnering in de ongekende categorie van Oscar 2025 de Beste cast.

Fotografie, Art Direction en Geluid

Naast de optredens waren er nog andere steunpilaren fotografie en geluid mixen. Een oorlogsfilm heeft uiteraard een sterk gecombineerd werk tussen de drie als voorwaarde, maar Burgeroorlog brengt ze samen om een ​​verhaal te vertellen geschiedenis op een ongekende manier, met meer een beroep op fotografie en art direction.

Wat het geluid betreft, het werk was echt heel bevredigend en hielp de kijker onder te dompelen in de gevechtsfronten. De film zelf liet echter aan het begin van de film letterlijk, met een mono-audio-invoeging in elke luidspreker in de bioscoop, doorschemeren dat de mix zijn ambitie zou hebben, iets dat niet met originaliteit werd vervuld.

Nu kan ik niet hetzelfde zeggen over de art direction en fotografie, buitengewoon goed gemaakt. De montage inclusief foto's gemaakt door Lee en Jessie – en het duidelijke creatieve en visuele verschil tussen elke foto van de personages –, de camerahoeken die afwijken van het brandpunt van de camera, meer macro-uitsneden van de omgeving zelf, gemaakt door de verschrikkingen van de oorlog en de terugkerende contrasten tussen het normale leven en militaire wapens waren meer dan welkom, maar ook een rijke kijk van Alex Garland op het verhaal en een nieuwe manier om de plot te vertellen met woorden die niet worden gesproken – maar gevoeld.

Dit zou in feite in de hele recensie worden beschreven, maar ik vond dat ik een specifiek gedeelte over de art direction moest schrijven vanwege de informatie die ik op internet had afgespeurd: de Burgeroorlog gebruikt koninklijke wapens, met spaties, in de gevechtsscènes, waaronder één montage van Washington DC-blokken vanuit het niets in drie weken, door het team van ontwerpers van Caty Maxey – we hebben het over gebouwen, in het meervoud van 100 meter hoog.

De supervisie over de choreografie, onder leiding van militair adviseur Ray Mendoza, een voormalig lid van de Amerikaanse marine, was de kers op de taart van toewijding en uitmuntendheid van het technische team, wat de plezierige smaak van de actiescènes verklaarde.

Een belangrijke ruimte voor de journalistiek

In de loop van de tijd heeft de journalistiek zich losgemaakt van het stereotype van ‘nieuwsgierige’, ‘gemene’ en ‘beïnvloedbare’ mensen en kreeg zij een grotere bekendheid in haar cruciale rol voor de samenleving. Burger Kane (1942) Dierenriem (2007) Spotilight – geheimen onthuld (2015) en De Post (2017) zijn enkele ongelooflijke films die het zware dagelijkse leven van journalisten en verslaggevers in hun beroep laten zien en de uitdagingen en bedreigingen die deel uitmaken van de kluwen.

Burgeroorlog Het komt zeker in deze lijst van grote werken over de journalistiek terecht, die een facet laat zien dat verborgen is door de grote rollen van presentatoren en verslaggevers: fotojournalisten. De moed, toewijding en inzet van een fotojournalist bij het overbrengen van informatie en, als gevolg daarvan, het rapporteren van een verhaal door middel van foto's, waarbij hij zijn gezicht laat zien en zijn lichaam en ziel volledig geeft, is bewonderenswaardig. In een serieuzer perspectief op autoritarisme en bloedbaden riskeren fotojournalisten hun leven voor hun baan en het publieke belang.

A uniekheid van de fotojournalist in de film en ontmaskering van de echte plicht van de journalistiek door wat er in de wereld gebeurt buiten onze schijnwerpers en blikken, op verschillende manieren Burgeroorlog een spannende film zijn voor ons, professionals in het veld. Zelfs als hij tussen de regels blijft, is de film een liefdesbrief aan de journalistiek, geschokt door de markt en de samenleving, door kleinering, boegeroep, stoten, schoppen en sterfgevallen – Brazilië staat bijvoorbeeld op de lijst van landen die dit jaar de meeste journalisten vermoorden, volgens rapporten van Reuters Instituut en de NGO Verslaggevers zonder grenzen.

Waarom is uw plot een “waarschuwing”?

In aanvulling op Burgeroorlog Als liefdesbrief aan de journalistiek vertegenwoordigt de film van Alex Garland de liefde voor de democratie. De betekenis die de film overbrengt, gaat over de hoe gevaarlijk politieke polarisatie kan zijn en hoe het komt naar voren en krijgt kracht van buitenaf. Met de ontbinding van de Grondwet was er de ontbinding van de Unie en de ontneming van verschillende mensenrechten, zoals het recht om te komen en te gaan, en de toestemming van obscurantisme om de teugels over te nemen van een land dat zich in een noodtoestand en orde bevindt.

Bij premières was Wagner Moura zeer noodzakelijk als je bedenkt hoeveel Amerikanen democratie niet waarderen en de parameters tussen Brazilië en de Verenigde Staten met het platform voor extremisten en de flirts die de twee Amerikaanse landen onlangs hebben gehad – de Invasie van het Capitool in januari 2021 en de Invasie van het hoofdkwartier van de Drie Mogendheden in Brasilia, in 2023, allemaal van extreemrechts. Hoewel “Burgeroorlog” dient geen enkele partijpolitieke agenda – vandaar de creatieve keuze om op hetzelfde front de staten Texas en Californië, respectievelijk conservatief en progressief, te verenigen – wordt de boodschap goed overgebracht vanwege de destructieve kracht die een eenvoudige houding of toespraak in de staat kan bewerkstelligen.

De Brazilië komt met gemeenteraadsverkiezingen, Os Verenigde Staten met presidentsverkiezingen in oktober en plus nog eens 56 landen verdeeld in een wetgevend en uitvoerend karakter, Burgeroorlog het wordt een waarschuwing over het waarderen van de grondwet en de politieke orde, zonder zich open te stellen voor extreme toespraken en gedragingen die de Democratische Staat en zijn uitrusting in waarde verlagen.

Conclusie: is een burgeroorlog goed?

Burgeroorlog Het is geen ‘modern meesterwerk’ zoals sommige critici beweren, maar het is zeker een uitstekende film het is gebruikelijk geweldige boodschap om te herhalen. Voor actiefans is het een vol bord; Voor liefhebbers van goede verhalen is de film geregisseerd en geschreven door Alex Garland zeer interessant, al ligt de focus op het onderzoek naar de oorlog en bovendien op de centrale uitdaging van fotojournalisten om de president te interviewen. Als je meer uitleg over de oorlog verwacht, is de film niet die kant op gegaan, wat tegelijkertijd goed en slecht is.

As optredens zijn intuïtief, waarbij Wagner Moura de hoofdrol speelt in alle scènes en een heel cool en constructief hoogtepunt krijgt. De film is esthetisch mooi, zowel qua decor als montage en effecten, en het script is zeer samenhangend en dynamisch, zonder in de diepte te gaan. Je laatste daad is verstikkend, maar... voorspelbaar, op de een of andere manier.

Waar kun je Civil War kijken?

"Burgeroorlog" gaat in première in bioscopen in Brazilië, onder het label Diamond Films, op 18 aprilen blijft gemiddeld 1 tot 2 maanden aanwezig. De film wordt geproduceerd door A24 en heeft nog geen reproductieovereenkomst op welk streamingplatform dan ook. streaming.

Zie ook:

Bron: Rotten Tomatoes, IMDB, Terra

Tekst proefgelezen door: Pedro Bomfim